górna powierzchnia

См. также в других словарях:

• powierzchnia — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. powierzchniani {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strona zewnętrzna lub górna warstwa czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powierzchnia gładka, szklista, chropawa, porowata, szorstka,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strop — m IV, D. u, Ms. stroppie; lm M. y 1. «poziomy element konstrukcyjny oddzielający poszczególne kondygnacje budynku, przenoszący na elementy wspierające (ściany, słupy) ciężar własny i obciążenie użytkowe; pot. sufit w okazałym gmachu, w okazałej… …   Słownik języka polskiego

• mozaika — ż III, CMs. mozaikaaice; lm D. mozaikaaik 1. «obraz, wzór dekoracyjny wykonany z drobnych kolorowych kostek kamiennych, szklanych, ceramicznych, drewnianych itp. układanych na odpowiednim podłożu jako ozdoba architektoniczna ścian, sklepień,… …   Słownik języka polskiego

• pachwina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. pachwinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u człowieka: miejsce między dołem brzucha a przednią częścią nóg; u ssaków: tylna część brzucha : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ból w pachwinie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strop — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. stroppie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poziomy element konstrukcyjny dzielący budynek na kondygnacje; także: sufit w wielkim obiekcie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Strop… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dno — n III, Ms. dnie; lm D. den 1. «dolna powierzchnia naturalnego lub sztucznego wgłębienia w skorupie ziemskiej, wypełnionego wodą lub wolnego od niej, najniższa warstwa, spód tego wgłębienia» Dno basenu, jeziora, kanału, morza, rzeki. Dno doliny,… …   Słownik języka polskiego

• tarcza — ż II, DCMs. tarczaczy; lm D. tarcz 1. «uzbrojenie w kształcie okrągłej lub podłużnej płyty (z metalu lub drewna pokryte skórą albo blachą) służące do osłaniania się przed nieprzyjacielem, używane w starożytności i średniowieczu oraz dziś przez… …   Słownik języka polskiego

• wypukły — «mający powierzchnię taką, jaką ma kula; łukowato, kulisto wybrzuszony, wydęty, baniasty; wystający z powierzchni czegoś» Wypukła tarcza. Haft wypukły. Wypukłe plecy. ∆ druk. Druk wypukły «technika drukowania, w której elementy drukujące stanowią …   Słownik języka polskiego

• tarcza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} broń ochronna w kształcie okrągłej lub podłużnej płyty używana w starożytności i średniowieczu podczas walki wręcz {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… …   Słownik frazeologiczny

• czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego